Mutlulukla sohbet...

Bugün çooook mutluyum!!!

“Mutluluk” denilen az süzme ama çok keyif veren dostumuz bugün, nedensiz yere çıkageldi. Hazır gelmişken, ne demeye arada kaybolup durduğuna dair bir iki sohbet edeyim dedim. Aynen aktarıyorum:

-         Söyle bakalım şirin şey; neden ikide bir kaybolup duruyorsun sen?

-         Kaybolmuyorum, sen göremiyorsun…

-         Allah Allah! Gerçekten mi? Görünmezlik pelerinin neyin mi var yoksam?

-         Hayır. Aynı yerde, aynı sokakta oturuyorum.

-         Hangi sokak? Sakın camilerle filan tarif etme, ben Cuma namazlarına takılmıyorum!

-         Ne sokağı, ne camisi? Ne diyorsun sen?

-         Hani öyle tarif ediyorlar ya… “Şu camiinin orda işte, bilirsin,” diyorlar. Cinlerim tepeme çıkıyor.

-         İşte bak, bu sebeple göremiyorsun beni. Cinlerin tepene çıkınca, benim sokak görünmez oluveriyor.

-         Yahu, kızdırmak istemem ama, laga luga yerine şu sokağın temiz bir adresini versene.

-         Bak şimdi. Yürek diyarının arka kapısından giriyorsun. ‘Kırgınlıklar, Acılar Çıkmazını’ geçiyorsun. ‘Pişmanlıklar, Keşkeler Patikasının’ arkasında ‘Umutlar Çarşısı’ var. Çarşıda çok oyalanma. Pırıltısına, renklerine dalarsan orada haybeye vakit geçirmiş olursun.

-         Eee?

-         Çarşıyı geçer geçmez, uzun bir Tedirginlikler ve kaygılar yokuşu var. Sakın tırmanmaktan vazgeçme!  Zaten hemen sonra benim sokak geliyor.

-         Off! Niye arka kapıdan sokuyorsun beni? Ön kapıdan bulması daha kolay değil mi?

-         Maalesef… Ön kapıdan girersen önce Hüzünler Mahallesini geçmen gerekir. Peşi sıra Arzular Sineması var ki, oradaki filmlere dalman işten bile değildir. Zaten bir filme dalınca ya Hırs Sokağına ya da Vazgeçiş Sokağına saparsın. Ara ki bulasın beni…

-         Desene yüreğimin tam ortasındasın sen!

-         Evet, tam ortasındayım, Ankara gibi.

-         Ama yolların çetrefilli ayol.

-         Dert etme. Az kaldı AKP bizim yollarımızı da yapacak(!)

-         Haydi ordan! :)))